1962’de, Niederstotzingen’de (Baden-Württemberg’de Almanya) insan iskelet kalıntılarını içeren bir Alemannik mezar alanı bulundu. Bozen-Bolzano’daki Eurac Araştırma Merkezi’nden ve Almanya’nın Jena kentindeki Max Planck İnsanlık Tarihi Bilimi Enstitüsü’nden araştırmacılar, bu iskelet kalıntılarının DNA’sını incelediler.
Bu keşif, sadece bu bireylerin cinsiyetlerini ve akrabalık derecelerini değil, aynı zamanda atalarının kökenlerini de belirlenmesine olanak sağladı. Bu sayede araştırmacılar, Erken Orta Çağ’daki toplumsal yapılara yeni bakış açıları getirebildiler.
Arkeologlar, 13 insan iskeleti, 3 at kalıntısı ve çeşitli kökenlere ait muazzam derecede korunmuş mezar eşyaları ele geçirdiler. Ulm’a yakın bir Roma yolunda bulunan bu mezar, Almanya’daki en önemli Alemannik mezarlarından biri olarak kabul ediliyor. Kazı alanı ise, tekli ve çoklu mezarlardan oluşuyor ve bu da bireylerin aynı anda gömülmediği anlamına geliyor. Moleküler genetik araştırmalar, bu kazıda ortaya çıkarılan bireyler ve mezar alanları ile ilgili oldukça yeni bilgiler sundu.
DNA analizlerini kullanan araştırmacılar, bulunan iskeletlerin akrabalık bağlarını yeniden inşa ettiler. Diş örneklerine bakarak, bilim adamları bireylerden beşinin birinci veya ikinci dereceden akraba olduğunu tespit ettiler. Ayrıca, bireylerde Akdeniz ve Kuzey Avrupa kökenlerini gösteren çeşitli genetik örüntüleri olduğunu da ortaya çıkardılar.
Eurac Research’te doktora yapan ve Max Planck Enstitüsü’nün bazı analizleri üstlenen n Niall O’Sullivan: “Bu sonuçlar, kayda değer bölgesel üstü temasların varlığını kanıtlar nitelikte. Birlikte gömülmeleri, ölümü gerçekleşen aileler ve çevreleri arasındaki bağlantıyı gösteriyor.”
İlgili Yazılar
Bu bağlamda, çok sayıda mezarın süslenmesinde kullanılan Frank, Lombard ve Bizans kökenli mezar eşyaları da oldukça ilgi çekici. Yeni genetik verilerle birlikte bu çeşitli kökenlerdeki süslerin kullanımı, o dönemlerdeki kültürel açıklığa işaret ediyor ve aile bireylerinin farklı kültürlere karşı nasıl oldukları hakkında da bize ipuçları veriyor.
Antropologlar genel olarak, belirli fiziksel cinsel özellikleri kullanarak iskelet kalıntılarının cinsiyetini belirlerler, ancak bazı vücut bölgelerinin kemikleri eksikse, bu durum cinsiyet belirlemeyi daha da zorlaştırır. Buna benzer olarak, araştırmacılar, akrabalık analizinin yanı sıra, moleküler test kullanarak bireylerin cinsiyetlerini belirlediler. Ancak, iskeletlerden birinin fiziği çok ince hatlara sahip olduğu için erkek ya da kadın olarak açıkça sınıflandırılamadı. Mummies Enstitüsü ve Eurac Research’teIceman’daki mikrobiyolog Frank Maixner, durumu “DNA analizleri bu açıdan yeni yollar açıyor ve bu özel durumda, genç bireyi bir erkek olarak tanımlamayı başardık ve böylece orta çağdan kalma bir kadın savaşçıyla uğraşma ihtimalimizi dışarda bıraktık.” şeklinde açıkladı.
Son yıllarda moleküler genetikte yapılan kayda değer gelişmeler, şimdiye kadar yanıtlanmamış soruların tekrar ortaya çıkmasını, tarihsel ve ayrıca arkeolojik bulguların eklenmesini de mümkün kılmaktadır. Sonuç olarak Maixner: “Niederstotzingen’de bulunan bu mezar alanındaki araştırma, bölgesel bağlamda cevapsız kalan soruları daha derinden incelemek için arkeologlar ve antropologların yeni yöntemlerle nasıl destekleneceği konusunda bir ders kitabı niteliğinde.” dedi.
Çeviri: Özge Sertbaş
Kaynak
Ancient-Origins