Ortaçağ Cenneti Cockaigne – Aşırı Zevk ve Lüks Ülkesi
Cockaigne efsanesi, insanların aşırı zevk ve lüksün tadını çıkardığı bir yeri anlatıyor. Böyle bir mekânın var olabileceğini hayal etmek zordur
Bazı efsaneler ve mitler eski kahramanların veya olayların anılarına dayanır, bazı hikayeler saf fantezilerdir. Atalarımızın, üzüntüden, kısıtlamalardan ve yoksulluktan uzak, farklı bir hayat yaşamak istediklerini yansıtan hikayeler de vardır. Gündelik hayatın hayal kırıklığından kurtulmak birçok kişi için bir rüyaydı.
Cockaigne efsanesi, insanların aşırı zevk ve lüksün tadını çıkardığı bir yeri anlatıyor. Böyle bir mekânın var olabileceğini hayal etmek zordur, ancak Orta Çağ’da bir zamanlar Cockaigne efsanesi doğmuş ve insanların şiirlerinde, şarkılarında ve kitaplarında mükemmel bir yaşama sahip oldukları bu sıra dışı cennetten söz edilmiştir.
İtalyanca bir isim olan Cockaigne’ın kökeni tamamen açık değildir ve genellikle işçi sınıfı Londralılar tarafından geleneksel olarak konuşulan İngilizce dilinin lehçesi olan Cockney ile karıştırılmaktadır.
Cockaigne – Bolluk Ülkesi Bir Orta Çağ Cenneti Oldu
Orta çağ hayalperestleri için, Cockaigne – Bolluk Ülkesi, bir cennet, dünyevi acılarından bir kaçıştı. Cockaigne’da insanlar bol bol yiyecek yediler, nehirler şaraptı, evler kek ve arpa şekeriyle inşa edildi ve sokaklar hamur işi ile kaplandı.
Kimse para hakkında endişelenmemeliydi; çünkü dükkanlar hiçbir şey için mal sağlamıyordu. “Paranın iyi bir yaşamla değiştirildiği bir yer”, Cockaigne efsanesi ortaçağ şiiri olup Land of Landi’nin coşkulu bir betimlemesinde yazılıdır, en uzun süre uyuyan, en çok kazandıran kişidir.
Tüm varlığınız üzüntüden ve gündelik hayatınıza sık sık sıklık veren endişelerden arınmıştı.
Amsterdam Üniversitesi’nde Ortaçağ Hollanda edebiyatı profesörü olan Herman Pleij, “modern Batı Avrupa, bu ortaçağ fikri olan Cockaigne oldukça yakın. 7/24 fast food, iklim kontrolü, özgür aşk, işsiz gelir ve gençliği uzatmak için plastik cerrahi var.” diyor.
Bolluk Ülkesi topraklarında özgür aşkı uyguladılar, hiçbir şeyden bahsetmediler ve sonsuz gençlikten zevk aldılar. Hava her zaman güzeldi ve herkes muhteşem kıyafetlerle giyinmişti.
İlgili Yazılar
Orta Çağın sonunda yaşayan herkes, bir zamanlar Cockaigne’ı duymuştu. Bolluk Ülkesi’nin topraklarının bulunduğu yer bilinmemektedir, ancak dünyanın uzak bir köşesine sıkışmış olduğu düşünülmüştür.
Cockaigne Ülkesi’ndeki yaşamın çok mükemmel olup olmadığı tartışılabilir. İnsanlar çoğunlukla asılsızlık ve gluttoni ile uğraşıyorlardı, ama günlük yemek için çok sıkı mücadele eden ve çalışmak zorunda kalan Ortaçağ köylüsü için kuşkusuz bir cennetti.
Cockaigne’nin Dreaming adlı kitabında Pleij şöyle yazıyor: “Orta Çağ, artık kimsenin böyle bir yere inanmadığını, ancak bu konudaki hikayelerin yüzyıllardır Avrupa çevresinde dolaşmaya devam ettiğini yazılıdır. Görünüşe göre, gündelik endişelerin olmadığı ve aşırı yaşamın ideal yaşamın hayalleri biçiminde sunulduğu bir yer hakkında hayal kurmak çok önemliydi.”
Cockaigne ile ilgili anlatılan hikayeler, birbirinden çılgın ve değerli olmak için yarışırdı, zıtlıklarla- rağbet gördükleri kadar saçma – korkuyla mücadele etmek, bazen de çılgınca tepelere yönelmek, zaten zavallı bu dünya varoluşunun birdenbire daha da kötüye gitmesi. Bu imgeler, didaktik fonksiyonlara sahip olduğunu kanıtlayan, arzu edilen sosyal davranışlar ve kendi kendine bilgi edinme ile ilgili direktifleri sağlayan, aynı zamanda aşırı sarsılmaz dünyalar üretmek için mizah ile hayatta kalma mücadelesinin ciddiyetini de beraberinde getirerek dünyevi varlığın doğası hakkında düşünmeyi teşvik etti.
İnsanlar Cockaigne’nin hikayesinden etkilendi ve daha modern edebiyatta ve sanatta da ortaya çıktı.
Grimm Kardeşler, örneğin, Mas Märchen vom Schlaraffenland (“Cockaigne Ülkesi Hakkında Hikaye”) masalını anlattılar. Carlo Collodi tarafından yazılan bir çocuk romanı olan Pinokyo Maceraları’nda, Toys of Land’in Cockaigne’da bulunduğu söyleniyor.
Bu terim ayrıca Londra’da ve Paris’teki zengin mahallelerde de esprili bir şekilde kullanıldı.
Çeviri: Bünyamin Tan
