Madagaskar’ın yaylaları ile Hint Okyanusu kıyıları arasındaki 163 km boyunca 12 ila 24 saat süren seyahatin oldukça yavaş fakat bir o kadarda etkileyici olduğu söylenebilir. Öyle, ama aslında mesele bu. Fianarantsoa-Côte Est (FCE) demiryolunda seyahat etmek gerçekten A’dan B’ye gitmekle ilgili değil – bu yolculukla ilgili.
Tren, yaylalardaki Fianarantsoa kentleri (1100 metre yükseklikre) ve kıyıdaki Manakara şehri arasında dolaşıyor. Hattın irtifası yavaş ilerleyişini kısmen açıklıyor- asıl mesele sürekli arızalar ve ağır kargolar. Tren, karayoluyla erişilemeyen alanları geçiyor; bu yüzden onu ticaret yapmak ve seyahat etmek için kullanan yerel topluluklar için hayati öneme sahip. İnanılmaz manzarası–yolu olmayan peyzajlar ve her istasyondaki yükleme/boşaltma gösterisi, toplamda 18-yolculuğu çok özel kılıyor.
Bu tür yavaş (ve tahmin edilemez) seyahat herkes için [uygun] değildir. Bu ya gerçek bir deneyim anlayışınızdır yada iki haftalık iyi planlanmış tatilinizin en kötü kabusudur. Yargılamayacağız; söyleyeceğimiz tek şey, kaçınılmaz gecikmeler için hazırlıklı olmanın ve bunları seyahat programınıza dahil etmenin muhtemelen bu yolculuğa yaklaşmanın en iyi yolu olduğudur.
Biraz Tarih
FCE demiryolu, doğu sahilini açmak ve bu verimli bölgeden tarımsal ürünlerin ihracatını kolaylaştırmak için 1926-1936 arasında Fransız sömürge yönetimi tarafından inşa edildi. Demiryolu hatları Almanya’dan, vagonlar da İsviçre’den ithal edildi.
Altın çağında, demiryolunun iki lokomotifi vardı; haftada beş seferde 150,000 yolcu ve yılda 20,000 ton yük taşınıyordu. Ne yazık ki, Madagaskar’ın 60’lardan bu yana bir politik ve ekonomik krizden diğerine sürüklenmesi nedeniyle demiryolunun bakımı için çok az yatırım yapılabildi; bu da rekor kıran gecikmeleri ve sürekli raydan çıkmaları ve arızaları açıklıyor. Şimdi sadece bir lokomotif var ve haftada sadece iki yolcu servisi (ve sadece bir navlun), bu da aşırı kalabalıklaşmaya ve aşırı yüklenmeye neden oluyor.
Vagonlar daha iyi günler gördü: ikinci sınıfta seyahat etme fikrini sevebilirsiniz; ancak isteğinizin akabinde istasyon şefinin dehşete düşmüş yüz ifadesine bir kez bakmanız muhtemelen planınızı çabucak iptal etmenize neden olacak. O zaman birinci sınıf bu konuda kötü bir seçim değil: koltuklar nispeten rahat, cam berrak ve pencereler açılıp kapanabiliyor.
Rota
Yolculuğun dağlık şeridi, tartışılır şekilde en güzel manzaraları içerir: tren, ormanla, çağlayanlarla, taraçalı arazilerle ve meyve fidanlıklarıyla beneklenen sarp dağ yamaçları boyunca yılankavi kıvrılır. Bağlantı kuracak çok fazla dağ ve geçilecek çok sayıda ırmakla, 48 tünel, 67 köprü ve dört viyadükten -ki bunlara pirinç tarlalarının 40 m üzerinde yükselen Ankeba’daki muhteşem bir örnek de dahildir-daha fazla yapı yoktur.
Demiryolu seyahatinin en iyi yanı, bu nevi heybetli peyzajlar boyunca yolculuk yapıyor olmaktır: hız yavaştır (ortalama saatte 20 km), pencereler genellikle açık bırakılır ki havaya trenin yanından geçerken hafifçe dokunduğu dalların kokusu dolsun. Turistler komşularınız veya Madagaskarlılarla hızlıca sohbet edebilirsiniz. Sanki sadece birkaç saatliğine, 21. yüzyılın çılgın temposundan sıyrılmışsınız gibi geliyor.
İlgili Yazılar
Fenomby civarında çevre değişmeye başlıyor; yolculuğun 100. km sinde– peyzaj daha düz, hava daha sıcak ve ormanlık bayırların yerini pirinç tarlaları ve palmiyeler alıyor.
Yerel Halk İçin Hayati
Manzara bir kenara, gezinin en dikkat çekici noktalarından biri de istasyon molaları. Avrupa’da trene binmek veya trenden inmek için verilen iki dakikayı unutun; burada bir mola demek trenin Marry Poppins’in çantasına eşdeğer miktarda muz, liçi, çuval dolusu pirinç, plastik mobilya ve diğer değerli navlunu yüklemesi ve boşaltmasına müsaade eden en az 30 dakika, bazen birkaç saat demektir.
Böyle olunca, yolcuların bacaklarını esnetmek ve manzarayı izlemek için bolca vakti vardır. FCE’nin toplama alanı geniştir: insanlar kendilerini veya ürünlerini trene bindirmek için 50 km mesafeden seyahat ediyorlar, bu yüzden istasyonlar her zaman kalabalık oluyor. Düzinelerce küçük tüccar için bu, aç gezginlere börek, kebap, tatlı ve atıştırmalık satarak hayatlarını kazanma fırsatıdır. Yerel baharatlar, özellikle kara ve kırmızı biber, harika hatıra veya hediyelik olurlar.
Üçüncü ve on yedinci durak arasında bir yerde orijinalliğin biraz azaldığını inkar etmek mümkün değil. Ancak insanların hoşuna giden genellikle bu bütün bu şeylerin–özgünlük, peyzajlar, iyi arkadaşlar, tek seferlik deneyim – bir birleşimidir. Ve yolcuların tüyler ürpertici yollardaki bir aracın içinde çokça zaman geçirebilecekleri bir ülkede, kitap okurken göreceli rahatlıkta seyahat etme ve Madagaskar’ın manzaralarını ve folklörünü izleme imkanı kaçırılmaması gereken bir fırsat.
FCE İle İlgili En İyi İpuçları
- Atıştırmalıkların yanı sıra en az iki öğün (öğle ve akşam yemeği) için yeterli yiyecek ve su getirin. Ayrıca tren istasyonlarında meyve, bisküvi ve şişeli içecekler satın alabileceksiniz. Sokak yemeği her zamanki gibi dikkatli olunması gereken bir husus.
- Zaman geçirmek için yanınıza bir kitap, bir kağıt destesi, seyahat oyunları vb. alın.
- En yeni vagonlarda ışık olmasına rağmen yanınıza bir fener alın. (saat 18:00 den itibaren karanlık)
- Hava yaylalarda ve geceleri serinler; bu yüzden yanınızda bir süveter veya ceketiniz olduğundan emin olun.
- Bir seyahat yastığı, ani kestirmeler veya habersiz bir gece uykusu için kullanışlı olacaktır.
- Gemide tuvaletler var, ancak genellikle yolculuğun bitiminden önce doluyorlar, bu nedenle doğanın çağrısına doğada cevap vermeniz gerekebilir.
- En doğal manzaralı peyzajlar, Sahambavy ve Fenomby arasındadır; bu nedenle, bu hattan gün ışığında geçtiğinizden emin olmak için Fianarantsoa’dan Manakara’ya giden trene binmeniz daha iyi olacaktır.
- Fianarantsoa yerine Sahambavy’de trenden inmeyi ya da trene binmeyi düşünün: ikisi arasındaki manzaralar o kadar ilginç değil, size 1,5 saat kazandıracak ve muhteşem Lac Hôtel’de kalma şansını yakalayacaksınız. (lachotel.com).
Pratik Bilgiler
FCE, Fianarantsoa’dan Salı ve Cumartesi günleri 07: 00’da (teorik olarak) kalkar ve Çarşamba ve Pazar günleri (07: 00’a kadar) Manakara’dan geri döner.
Biletler 1. ve 2. sınıfta 40,000/16,000 Ariari kadardır.
Yazar: Lonely Planet’den Emilie Filou
Çeviri: Zeynep Şenel Gencer
Kaynak
Lonely Planet
