En Eski Mesleklerden Biri: Fahişelik
İnsanın varoluşundan günümüze kadar bir sürü meslek dalı ortaya çıkmış ve çıkmaya da devam etmektedir. Fahişelik de bu meslek dallarından en eskisi olarak bilinmektedir.
İnsanın varoluşundan günümüze kadar bir sürü meslek dalı ortaya çıkmış ve çıkmaya da devam etmektedir. Fahişelik de bu meslek dallarından en eskisi olarak bilinmektedir. En eski tanımıyla ‘’Prostitute’’ sözcüğü kendini göstermek anlamına gelen Latince ‘’Prostare’’ sözcüğünden gelmektedir. Aslında bu tanım çok yerinde bir tanımlama olmakta zira eski çağlarda fahişelik mesleğini icra eden kadınlara konulan kuralların başında kendilerini ve vücutlarını sergilemek gelmekteydi.
‘’Namuslu’’ olan iyi aile mensubu kadınlarla fahişelik mesleğini yapan bu kadınlar arasında karışıklık yaratmayacak kıyafet farklılıkları olması gerekiyordu. Örnek vermek gerekirse Sümerlerin en eski dönemlerinden beri evli kadınlar peçe takmak zorundaydılar. Bu gelenek zaman içerisinde peçeyi ve örtünmeyi üst tabakaya özel hale getirdi. Toplumda fahişelerin ve kölelerin peçe takmasına izin verilmezdi. Peçeyle veya örtüyle yakalanan fahişelere çok şiddetli cezalar verilmekteydi. Herhangi bir kıyafet karışıklığı olması durumunda adı ‘’fahişe listesine’’ kaydedilen bir kadının bir daha o listeden çıkması çok zor hatta imkansızdı.
Fahişeler, çivili lastik sandaletlerini giyip şehrin meydanlarında erkeklerin dikkatini çekecek şekilde yürürlerdi. Bu yürüyüşe hiçbir erkek karşı koyamaz ve peşlerine takılıp giderlerdi.
Fahişelik mesleği her ne kadar en aşağılık meslek olarak toplumda kınansa da aynı zamanda da devlet tarafından desteklenmekteydi. ‘’Kutsal fahişelik ‘’ deyimi bile bunun en somut örneklerinden biri. Erkeklerin başkalarının eşlerine ve kızlarına hatta oğullarına taciz ve tecavüz etmelerini engellemelerinin en ideal yolu onları fahişelere yönlendirmekti. Hatta genelevlerde kullanılmak için bile basılmış paralar bulunmaktaydı. Hristiyanlık döneminde bile genelevler ve fahişelik ruhsatlı olarak devam ettirilmekteydi.
Toplumun ‘’Ötekileri’’
Fahişeler, toplumun öteki yüzüydü ve kıyıda yaşamaktaydı. Hiçbir yasal hakları bulunmaz ve toplumda hiçbir alanda yer alamazlardı. Toplum tarafından kınanan ama devlet ve din adamları nezdinde onaylanan bir mesleği yapmaktaydılar. Her meslek gibi bu mesleğin de bir ömrü vardı. En ‘’sosyetik’’ fahişe bile yaşı geçince tercih edilmemeye başlanırdı.
İlgili Yazılar
Fahişelerin belki tek avantajları özgürce cinselliklerini yaşayabilmeleri ve evli kadınlara tanınmayan hayatı yaşayabilmeleriydi. Bu konuda evli yüksek tabaka kadınlar bile onlara özenirdi. Bu kadınların kocaları, kendileriyle gerçekleştiremedikleri en karanlık arzuları genelevlerdeki bu fahişelerle gerçekleştirirdi. Bundan dolayı meclislerde dışlasalar da içten içe özenmekteydiler bu ‘’karanlık’’ kadınlara.
Toplumda sadece kadın fahişeler bulunmazdı. Her ne kadar kimse tarafından konuşulmak istenmese de toplumda eşcinsellik yaygındı. Kadınlardan değil genç ve tüysüz oğlanlardan hoşlanan erkeklerin sayısı yadsınamayacak kadar çok fazlaydı ancak toplumda eşcinsellik de büyük suçlar arasında sayılmaktaydı ve aşikâr bir şekilde yapılamazdı. İşte bundan dolayı bu genelevlerde oğlanlar da bulunmaktaydı. Çok sayıda müşteri ağırlamaktaydı bu oğlan fahişeler.
Toparlamak gerekirse tarihin başladığı dönemlerden günümüze kadar her ne kadar kınansa dışlansa da devletin onayı dahilinde işleyen bir kurumdu genelevler. Devlete vergi veren bir kurum… Ve her ne kadar yok sayılsalar da her erkek tarafından ziyaret eden kurumlardı genelevler…
Yazı: Şebnem Yılmaz