Eski İnsan İskeletleri: İnsanlık Tarihi Düşündüğümüzden Daha Eski Olabilir
İlk insana dair bulgular milyon yıllarla ölçülecek zaman dilimlerine kadar ulaşıyor. Peki insanlık aslında ne kadar eskiye gidiyor? Detayları yazımız içerisinde.
Uzak geçmişte eski jeolojik dönemlere dayanan, mevcut evrimsel inançlarla uyum içinde olmayan, insanın var olduğu kabul edilmeden çok önce bildirilen birçok insan iskeleti bulgusu vardır.
1862 Aralık tarihli The Geologist adlı bir Amerikan dergisinde ilgi çekici bir rapor yayımlandı:
“Macoupin County’de, bir insanın kemikleri yeryüzünün doksan fit altında bir kömür yatağında bulundu. . . Kemikler bulunduğunda kömür gibi siyah bir kabuk ve sert parlak madde ile kaplıydı, ancak sıyrıldığında kemikler beyaz ve doğaldı. ”
Kalıntıların bulunduğu kömür 320-286 milyon yıl arasında tarihlendirilmiştir; destekleyici kanıtların bulunmamasına ve keşifle ilgili az bilgi olmasına rağmen, kesinlikle burada bulunmaya değer.
Foxhall Çenesi
1855 yılında İngiltere’deki Foxhall’de keşfedilen bir insan çenesi çelişkili bir bulgunun belgesi olarak görülebilir. Taş ocağından, altı metre (4.88 metre) seviyesindeki bir ocaktan kazılarak çıkarılmıştır. Amerikalı Doktor Robert H. Collyer, Foxhall çenesini “insan varlığının en eski kalıntısı” olarak nitelendirdi. Bu özel fosil ile ilgili sorun ise modern görünümüydü. Paleontolog Henry Fairfield Osborn’a göre bulgunun daha eski bir alt çeneye sahip olmasına rağmen birçok muhalif kemiğin ilkel olmadığını söyler.
Buenos Aires Kafatası
Arjantin‘deki Buenos Aires’te, 1 – 1,5 milyon yıl önce Güney Amerika’da modern insanların varlığını kanıtlayan bir insan kafatası bulundu. Fakat bir kez daha, kafatasının modern görünümü geleneksel düşünce ile uyuşmuyordu. Burada morfolojinin bir örneğini görüyoruz. Düşünce basit; eğer modern görünüyorsa – modern olmalı. Hiçbir modern insan, zamanın çok gerisinde var olamazdı.
Bu yaklaşım, kafatasının bir Ensenad öncesi tabaka içinde bulunduğu düşünülürse mantıksız olur, ki bu mevcut jeolojik hesaplara göre 1,5 milyon yıla kadar dayanır. Bilimsel veriler, dünya çapındaki birçok olayda olduğu gibi, son analojiyle eşleşmiyor ve bilimsel sonuca varılana kadar konuyu daha ileriye götürmektense bu keşif şaşırtıcı bir şekilde bilinmezlik içinde kalmış.
Clichy İskeleti
Paris Avenue de Clichy’deki bir taş ocağında, 1868’de Eugene Bertrand tarafından femur, bazı ayak kemikleri ile birlikte bir insan kafatasının parçaları keşfedildi. Clichy iskeletinin kazıldığı katman fosilleri gösterir ve yaklaşık 330.000 yaşındadır.
Clichy iskeleti yaşlı Neandertal akrabalarının önüne geçemedi. Neandertallerin geleneksel olarak 30.000 -150.000 yıl önce var olduğu anlaşılmaktadır ve 300.000 yıldan daha eski olan Clichy iskeleti, orjinalliğini destekleyen kanıtlara rağmen kabul edilebilir bir bulgu değildi.
Ipswich İskeleti
Anatomik olarak modern başka bir insan iskeleti, 1911’de İngiltere’de Ipswich kasabası yakınlarındaki bir buzul kaya kil tabakasının altında J. Reid Moir tarafından keşfedildi. Bir kil tabakası ve buzlu kumlar arasında yaklaşık 4.5 feet (1.37 metre) derinlikte bulunan iskelet 400.000 yıl öncesine dayanabilir.
Doğal olarak, iskeletin modern görünümü karşıtlığa sebep oldu ancak bulgu Neandertal benzeri olsaydı bununla ilgili soru sorulmazdı. İskoç anatomisti ve antropoloğu Sir Arthur Keith, “Modern insan tipinin modern olduğu varsayımı altında, bazı kalıntı numunelerinin reddedildiği yatar.’’
İngiliz Jeolojik Araştırmaları tarafından Ipswich iskeletinin kazıldığı çökeltiler, İngiliz buzullarının başlangıcı ve 330.000 – 400.000 arasında uzanan bir dönem olan Anglikan buzullarının başlangıcı olarak kaydedildi. Hatta bazı yetkililer, Ipswich iskeletinin de bu kadar eskiye dayanmasının sebebinin belki de iskeletin yaklaşık 600.000 yıl öncesine gidebileceğini düşünürler.
Castenedolo Kemikleri
İlgili Yazılar
Alpler’in güney yamaçlarında, Castenedolo’da, Brescia’nın altı mil (9.66 km) güneydoğusunda, Pliyosen döneminde Colle de Vento adında düşük bir tepe yer almaktadır.
1860 yılında Profesör Giuseppe Ragazzoni, Colle de Vento’nun dibindeki bir çukura maruz kalan Pliyosen tabakalarındaki fosil kabukları toplamak için Castenedolo’ya gitti. Bulgularını orada rapor eden Ragazzoni şöyle açıklama yapar:
“Kabukları mercan kıyıları boyunca ararken, elimde, tamamen bu formasyonun mavi-yeşil kil özelliklerine sahip mercan parçalarıyla dolu bir kafatasının üst kısmı geldi. Şaşırdım, araştırmaya devam ettim ve kranyumun üst kısmına ek olarak, açıkça görünüşte bir insan türüne ait olan göğüs ve bacaklarda başka kemikler buldum. ”
Bir kez daha, jeologlar ve bilim insanları tarafından, Ragazzoni’nin iskelet kalıntıları için belirttiği Pliyosen yaşına karşıt görüşler ortaya çıkmıştır. Kemiklerin modern özelliklerinden ötürü, daha yeni bir ölüden gelmesi konusunda ısrar etti. Şüphe duyuyorsanız, görüş alanınızdaki gerçekleri görmezden gelseniz ve uymayan parçaları filtreleseniz bile, mantıklı düşünmeyle açıklayın.
1879’dan sonra birçok keşif yapıldı. Çene parçaları, dişler, omurga, kaburgalar, kollar, bacaklar ve ayaklar, modern jeologların yaklaşık 3-4 milyon yıllarında yerleştirdiği Pliyosen oluşumundan çıkarıldı.
“Hepsi, kil, küçük mercan ve kabuk parçaları ile tamamen kaplandı ve bu da kemiklerin mezarlara gömülü kişiler olduğuna dair herhangi bir şüpheyi ortadan kaldırdı ve aksine bunları dalgaların taşıdığı gerçeğini doğruladı.’’
16 Şubat 1880’de Germani, Ragazzoni’ye anatomik olarak modern bir insan dişi olduğu ortaya çıkarılan mavi-yeşil kil kütlesiyle kaplı bir iskeletin keşfedildiğini bildirdi.
‘’İskelet mavi kil tabakasının ortasında bulundu. . . Ragazzoni, 1 metreden daha kalın olan mavi kil tabakasının homojen tabakalaşmasını koruduğunu ekledi. “İskeletin bir tür deniz çamurunda birikmiş olması muhtemel daha sonra olmuştur.”
1883’te Brescia Teknik Enstitüsü’ndeki Castenedolo iskeletlerini şahsen inceledikten sonra, Roma Üniversitesi’nden bir anatomist olan Profesör Giuseppe Sergi iskeletlerin Pliyosen döneminde yaşayan insanların kalıntılarını temsil ettikleri konusunda ikna oldu.
Giuseppe Sergi, bilim dünyasındaki görüşlerini, “Teorik önyargılar nedeniyle, bir insan varlığını gösterebilecek keşiflerin reddedilme sebebinin bir tür bilimsel önyargı olduğuna inanıyorum. Doğa bilimi bu önyargıdan sıyrılmalı ”olarak açıkladı.
Çelişkili/Aykırı İskeletler de Yerlerini Aldı!
Ne yazık ki, bu güne kadar devam eden bu önyargı, 19. yüzyılda Profesör Sergi’nin kabul ettiği gibi, “Bilimsel önyargıyla, Pliosen’deki insan kalıntılarının keşfinin itibari sarsıldı.’’
Peki neden iskeletlerin modern görünümü diğer faktörleri geçersiz kılıyor? Çağdaş bir evrim tezine uymadığı için arkeolojik bir bulguyu göz ardı etmek bilimsel bir yaklaşım gibi görünmüyor. Bu makalede verilen örnekler, sadece uyanık araştırmacılar tarafından belirsizlikten kurtarılmış küçük bir seçimdir, ancak anormal durumları nedeniyle kaç kişiyle ilgili benzer işten çıkarılma yaşanmıştır?
Bilim, halının altındaki olağandışı keşifleri taramaya devam ederse bizim nasıl ilerlememiz gerekir? Bilgi filtresinin bir süredir insanoğlunun zararına ve sisli, gizemli antik geçmişimizi aydınlatma arayışımıza bakıldığı anlaşılıyor.
Elbette yukarıda belirtilen çelişkili bulguların geçerliliğinden emin olamayız, ancak insanın evrimi ile ilgili mevcut bilimsel paradigmaları sorgulayan davaların büyüklüğünü göz ardı ederek, tüm hikâyeyi reddediyoruz.
Çeviri: Cansu Kaplan
Kaynak: Ancient Origins ” Ancient Anomalous Human Skeletons: Humanity Could be Much Older Than We Think “
Kaynak
Ancient-Origins