Kalsiyum Analizleri Dinozorların Yemek Menüsünü Aydınlattı

Araştırmacılar, Fas ve Nijer’deki kazı alanlarından gelen fosillerin kalsiyum değerlerini inceleyerek, geçmişin besin zincirini yeniden yapılandırmayı başardılar. Yapılan bu çalışma, dinozorlar çağında bu kadar çok yırtıcının birlikte nasıl var olabildiğine de ışık tutuyor. Bu araştırma, Paleo-biyoçeşitlilik ve Paleo-çevre Araştırma Merkezi (Sorbonne Üniversitesi, Ulusal Doğa Tarihi Müzesi) ile Lyon Jeoloji Laboratuarı: Dünya, Gezegenler ve Çevre ( Lyon 1 Claude Bernard Üniversitesi) ortak çalışmasının ürünü olup, 11 Nisan 2018’de ”Proceedings of the Royal Society of London B.” dergisinde yayınlanmıştır.

Yüz milyon yıl önce, Kuzey Afrika’da, kara ekosistemleri devasa yırtıcıların hâkimiyeti altındaydı. Özellikle birkaç otobur dışında, dev boyutlardaki Terepod Dinozorları,  şimdikinden çok daha büyük timsahlar…  Peki, nasıl oldu da bu kadar çok etobur bir arada yaşamlarını sürdürebildi?

Dergimizde Yayımlanan Diğer Paleontoloji Haberlerine Buradan Ulaşabilirsiniz

Bunu anlamak için, Fransız araştırmacılar Nijer’deki 120 Milyon yıllık Gadoufaoua Çökeltisi ile Fas’taki 100 milyon yıllık Kem-Kem oluşumundaki fosiller üzerinde çalıştılar. Adı geçen bu iki kazı bölgesi, yörede bulunan otobur dinozorlara kıyasla, çok sayıda yırtıcı hayvanın yaşadığı bir bölge özelliği taşıyor. Araştırmacılar, burada diş minesi, balık pulları gibi fosilleşmiş kalıntılarda kalsiyumun farklı izotop oranlarını da ölçtüler.

Omurgalılarda, kalsiyum yalnızca besinlerden alınır. Balık, otçullar gibi potansiyel avların izotopik birleşimlerini, etobur canlıların dişlerindeki izotopik birleşimlerle karşılaştırmak, bize bu etoburların beslenme şekilleri ile ilgili ipucu vermektedir.

Elde edilen veriler, her iki kazı alanında da benzer bir beslenme tercihi olduğunu gösterdi.  Abelisaurus ve Carcharodontosaurus gibi bazı büyük etçil dinozorlar tıpkı otobur olanlar gibi karasal avları tercih ettiler. Spinosaurus gibi diğer dinozorların ise balıkçıl beslendiği ortaya çıktı. Dev timsah Sorcosuchus’un beslenme menüsü ise hem karasal hem de sucul besinlerden oluşuyordu. Böylelikle, farklı türdeki avcılar, besin kaynaklarının zekice paylaştırılması sayesinde birbirleriyle rekabetten kaçınmış oldular.

Hâlihazırda, üzerlerinde ısırık izleri ve midesel bazlı içerikleri de bulunduran bazı olağanüstü fosiller, dinozorların beslenmesiyle ilgili ipuçlarını barındırıyordu. Ancak bu türden fosiller yok denecek kadar az sayıda. İzotopik kalsiyum yönteminin avantajı ise, ekosistem bazlı, beslenme alışkanlıklarına genel bir bakış sağlamaktır. Bu sayede eski çağların besin zincirine yeni bir pencereden bakabiliriz.

Diğer Dinozor Yazılarımıza Buradan Ulaşabilirsiniz

Çeviri: Gürkan Çimen