Nereye Dergisi
Arkeoloji, Tarih, Gezi, Seyahat ve Yaşam Kültürü Dergisi

Arkeologlar, Kartacalıların Kendi Çocuklarını Kurban Ettiklerini Söylüyor

Kartacalılar’ın çocuklarını kurban ettiklerini inkar eden onlarca yıllık bilgiden sonra yeni bir araştırma, bu eski medeniyetin gerçekten bu eylemi yerine getirdiklerinin “kahredici” bir kanıtını buldu.

0 1.820

Kartacalılar’ın çocuklarını kurban ettiklerini inkar eden onlarca yıllık bilgiden sonra yeni bir araştırma, bu eski medeniyetin gerçekten bu eylemi yerine getirdiklerinin “kahredici” bir kanıtını buldu.

Oxford Üniversitesi dahil dünya genelindeki pek üniversite ve enstitülerden akademisyenlerin iş birliği ile yazdıkları makale, Kartacalı anne ve babaların Tanrı’ya çeşitli ayinlerle hediye olarak sunulan çocukların varlığından bahsediyor. Aynı zamanda makalede eski bebek defin yerleri olan “cehennem” diye tabir edilen çocuk mezarlıklarının yanlış fikir olduğu tartışılıyor.

Makalenin yazarlarından Oxford Üniversitesi Klasikler Fakültesi Dr. Josephine Quinn, yaptığı açıklamada “giderek açığa kavuşan Kartaca çocuk kurban etme hakkındaki hikâyelerin gerçek olduğuna dikkat çekerek bu durumun Yunan ve Romalıların Kartacalıların yaptığını iddia ettiği bir şey olduğunu” söylüyor ve bu durumun 18. ve 19 yüzyıllarda Kartaca’nın popüler tarihinin bir parçası olduğunu belirtiyordu.

Açıklamanın devamında: “20. yüzyılda insanlar yavaş yavaş politik düşmanlarına karşı Yunan ve Romalıların ırkçı bir propaganda yaptıklarının ve Kartaca bu berbat iftiradan kurtarılmasının altını çizen Quinn, “makalenin amacının çocuk kurbanlar için arkeolojik, edebi ve belgeli kanıt kahredici ve kontrolden çıktığını görmezden gelmek yerine anlamaya çalışmak olması gerektiğini” vurguluyordu.

Eski Kartaca’nın şehir devleti şu anda Tunus’un bulunduğu Fenike kolonisiydi. Bu koloninin ömrü Romalılar tarafından yıkılana kadar aşağı yukarı yedi asır sürdü. Çoğunlukla birkaç haftalık erkek ve kız çocuklar, Kartacalılar tarafından cehennem olarak bilinen yerde kurban edilirdi. Kurban edilme işlemi sırasında yapılan ayin sadece Tunus’ta değil Sicilya, Sardunya, Malta’daki diğer Fenike kolonileri tarafından da uygulanıyordu. Çocukların ebeveynleri Tanrıları adadıkları çocuklarının cesetlerinin kalıntılarının üzerine koydukları taş levhalarda “sesimi duy ve beni kutsa” ifadelerine yer vermişlerdi.

İlgili Yazılar

Dr. Quinn: “Arkeolojik alanlarda yeni doğan ya da genç ölenler için mezarlıklar olduğunu, ancak zayıf, hasta ya da ölü çocuk gerçeğinden oldukça uzak bir tanrıya verilecek fakir bir hediye olduğunu ve aynı alanlarda tam olarak aynı şekilde muamele edilen hayvan kalıntıları bulunduğunu tartışıyorlar. Bir çocuğun ölümünün bir duaya nasıl cevap sayılabileceğini hayal etmek zor… Bu ayini yapan insanların motivasyonlarını ya da ailelerin neden hem fikir olduklarını anlamak bizim için çok zor ancak denemeye değer. Muhtemelen derin dini bir saygının dışında ya da bir bütün olarak çocuğun hayatından daha önemli olan aile ya da toplumun gelebileceği kurban etme hissi hepsinde vardı. Çocuklar arasında ki yüksek ölüm seviyesini hatırlamak zorundayız ki anne babalar için ilk doğum gününü kutlayamayacakları bir çocuğa bağlanamamak hassas bir durum. Ancak biz bunun bir iftira olduğunu düşünüyoruz çünkü biz kendi dönemlerimizde inceliyoruz ancak insanlar 2500 yıl öncesine baktılar. Aslında Çağdaş Yunan ve Romalı yazarları bir farklılık ya da tarihsel gariplikten daha fazlası olarak ayini tanımlamaya yöneldiler. Bizse eski insanların bizim gibi düşündüklerini ve aynı şeylerden korktuklarını farz etmemeliyiz.”

  1. yüzyılın ikinci yarısında Kartacalılar’ın çocuk kurban etmeleri düşüncesine karşı tepkiler başladı. Tunus ve İtalya’dan bilim adamlarının önderlik ettiği araştırmada birçok ülkede “cehennem” bulundu.

Dr Quinn, Kartaca’nın Atina’dan birçok yüzyıldır Roma’dan çok daha önemli olduğunu ancak bugün unutulmuş bir şehir olduğunu söyledi.

“Eğer biz bu çocuk kurban etme olayını birkaç ölçekte kabul edersek, koloninin neden ilk kez bu yerde bulunduğunu açıklamış olabiliriz. Bu durumun muhtemel sebebi Kartaca’yı kuran insanlar ve komşularının bugünkü Lübnan olan Fenike’de kalmalarıydı, çünkü diğerleri onların bu sıra dışı ayinlerini onaylamadı. Eski dünyada çocuk terk etme yaygındı ve insan kurban etme birçok tarihsel toplumlarda görülür. Ancak çocuk kurban etme yaygın değildi. Muhtemelen Kartacalılar, Plymouth’tan ayrılan hacılar gibiydiler. Artık hoş karşılamadıkları tanrılara adak sunma konusunda çok tutkuluydular” diyen Quinn açıklamasını şu sözlerle bitirdi: “Çocuk kurban etme fikrini göz ardı etmek bizim daha büyük bir resmi görmemizi engeller.”

Haber: Ebru Ertural

Get real time updates directly on you device, subscribe now.

Cevap bırakın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More